∞

Ze schitteren,

ze kletteren en sneren,

ze swingen

en palmen je helemaal in

wanneer je ze eenmaal hebt gehoord!

Neon Principles uit

Antwerpen!

∞

∞

Paul

∞

Thomas

∞

Thomas & Tony

∞

Koen

∞

Tony

∞

 

Hier kan je ze beluisteren:

http://vi.be/neonprinciples

 

 

 

 

 

∞

Zelf vind ik het een moeilijke opdracht

een mooie foto van paddestoelen te maken,

maar ik kan het niet nalaten het op z’n minst

geprobeerd te hebben.

∞

∞

∞

∞

’s Morgens rond acht uur,

wanneer de mist om je hoofd is verdwenen,

heb je het gevoel op de top van de wereld te staan.

∞

∞∞

∞

∞

Een malse bui,

een twijfelende, door de wolken

prikkende zon

en je waant je in een Hamam!

 

∞

∞

Artiesten!

Gisterenavond in het OLT in Deurne, in het gezelschap van mijn vrouw en een paar fantastische vrienden nog eens een concert meegepikt; van Ozark Henry dan nog. De bij wijlen eclectische nummers brachten mij, zoals me gewoonlijk overkomt tijdens eender welk concert, en van eender welk genre, in een soort trance die me nog al eens uit evenwicht kan bewegen. Niet letterlijk: ik beweeg nauwelijks, knik hoogstens een beetje met mijn knieën, wieg zuinig met mijn heupen en tap met de vingers op mijn buik een ritme dat een heel ander nummer doet vermoeden. Ik strompel een beetje de muzieklijn in, laat me meevoeren door wat me op dat moment beweegt, tot een soort atonale dans ontstaat waar kop noch staart aan te krijgen valt. En dan gebeurt het!

Dan verdwijnt iedereen, behalve de artiesten en ik, bevind ik me in een bulb waartoe niemand nog toegang krijgt en word overvallen door een onbeheersbare idolatrie. Ik droom vervolgens weg, nadat ik me heb geërgerd in mijn vermoeden dat ik de enige ben die op dat moment de artiesten begrijpt, en word ik meegevoerd door de diaspora van mijn anachronistische gedachten en andere prularia, van concert naar concert en stel vast dat diezelfde idolatrie me nog nooit vreemd is geweest. Daar waar ik me vroeger nog vooral ergerde in de aanwezigheid van eventueel duizenden anderen, die misschien dezelfde ervaring met me deelden, houd ik het nu bij het dweperige op dat ene moment dat de artiesten enkel voor mij hun ding lijken te doen. Dan sluit je ze in je armen en gaat er vervolgens een goed gesprek mee aan, drinkt samen een pint en maakt een afspraak voor een volgende keer. Je begrijpt elkaar immers, en je wordt beste vrienden voor het leven. Dat is wat een goede artiest die zijn vak begrijpt in je losmaakt. Of dat voor iedereen zo geldt: ik houd me voor dat dit niet zo is.

’s Avonds fiets ik enigszins moe maar voldaan huiswaarts, de muziek nog nagalmend in mijn hoofd en overloop diezelfde gedachten die ik hier en nu, in een bijna broeierige warmte onder een parasol aan het neerschrijven ben. Ik word door de vrolijke stemmen om me heen terug de realiteit ingetrokken en besef wanneer ik terug aansluiting met hen heb gevonden dat mijn vrienden voor het leven, vòòr, achter en naast me fietsen en dat zij er ook telkens weer enkel en alleen voor mij zijn; zo lijkt het wel.

We hebben een goed gesprek gevoerd en elkaar begrepen, we hebben gelachen, samen een pint gedronken en bij het afscheid een volgende afspraak gemaakt. Echte vrienden zijn ook artiesten.

∞

Nog een paar foto’s van de

wonderlijke Ardennen.

∞

∞

∞

∞

∞

∞

Een dagje in de week op de Hoge Venen

in de Ardennen.

Tot 50cm sneeuw en ijskoud,

tot -9°C om 9 uur ’s morgens,

maar een wolkenloze hemel.

∞

∞

∞

∞

∞

 

∞

Elvis, onze kat, geniet

voluit van de eerste warme

zonnestralen van het nieuwe jaar.

∞

∞

∞

Kleurrijke metro!

∞

∞

∞

∞

The Van Jets in het OLT in Deurne.

Een Belgische groep en ze gaven van

“Jetje”.

∞

∞

∞